Понятные люди — чистое редкое золото, появившееся там, где «месторождение» хорошее…
Հասկանալի մարդիկ-հազվադեպ մաքուր ոսկի, հայտնվում է այնտեղ, որտեղ լավ ծննդավարյրը:
А оно там, где проговаривают, договаривают, спрашивают, отвечают, объясняют, уточняют, обсуждают и обходятся без служебных команд.
Не боятся сказать, что о чём-то не знают.
Не стыдят, не винят, не допрашивают так, что соврать легче, чем решиться на правду.
Просят прощения, признают ошибки и поражения, жалеют от сердца не жалкой жалостью.
Молчат, когда нужно, и откликаются вовремя.
Стучатся в дверь, и не входят, пока не позволят.
Отличают здоровый конфликт от дрянного скандала с оскорблениями и унижениями.
Уважают мысли, чувства, ощущения, эмоции, признания.
Дают право на любое состояние.
Եվ հենց այնտեղ են խոսում, բանակցում, հարցնում, պատասխանում, բացատրում, պարզաբանում, քննարկում և անում առանց ծառայության հրամանների։
Մի վախեցեք ասել, որ նրանք ինչ-որ բան չգիտեն:
Նրանք չեն ամաչում, չեն մեղադրում, այնպես չեն հարցաքննում, որ ավելի հեշտ է ստել, քան որոշել ճշմարտությունը։
Նրանք ներում են խնդրում, ընդունում են սխալներն ու պարտությունները, սրտանց ափսոսում են ոչ պաթետիկ խղճահարությամբ:
Անհրաժեշտության դեպքում նրանք լռում են և ժամանակին արձագանքում:
Դուռը թակում են ու մինչև չթողնեն ներս չեն մտնում։
Առողջ հակամարտությունը տարբերեք վիրավորանքով և նվաստացմամբ սկանդալից:
Հարգեք մտքերը, զգացմունքները, սենսացիաները, հույզերը, խոստովանությունները:
Նրանք քեզ իրավունք են տալիս ցանկացած պետության։
И всё это в обе стороны работает, и всё это не натужно, и всё это не потому что правильно, а потому что по-другому никак.
Потребность есть создавать те человеческие отношения, в которых ни ты ни для кого не источник боли и неправды, ни к тебе с той же ответкой не заявляются.
Եվ այս ամենը գործում է երկու ուղղությամբ, և այս ամենը չի լարվում, և այս ամենը ոչ թե այն պատճառով, որ ճիշտ է, այլ այն պատճառով, որ այլ ճանապարհ չկա։
Պետք է ստեղծել այն մարդկային հարաբերությունները, որոնցում ոչ դու որևէ մեկի համար ցավի ու կեղծիքի աղբյուր ես, ոչ էլ քեզ նույն պատասխանով են հայտարարում։
Гарантий, понятно, никаких, но хотя бы попытаться, как говорил Макмёрфи в незабвенном «Полёте над гнездом кукушки», всегда имеет смысл.
Իհարկե, երաշխիքներ չկան, բայց գոնե փորձելը, ինչպես ՄակՄերֆին ասաց անմոռանալի One Թռիչք կկվի բնի վրայով-ում, միշտ իմաստ ունի։
А ещё быть понятными выбирают.
Եվ նրանք ընտրում են հասկանալի լինելը:
Уже взрослыми выбирают, когда понимают, что месторождение на другое было заточено, но винить никого не хочется.
Արդեն մեծահասակներն ընտրում են, երբ հասկանում են, որ ավանդը փոխանցվել է մեկ ուրիշին, բայց դու ոչ մեկին չես ուզում մեղադրել:
И когда дикая усталость приходит жить в вечном страхе, что вот ты сейчас хитрить перестанешь, и тебя сожрут с потрохами.
Եվ երբ կատաղի հոգնածությունը գալիս է ապրելու հավերժական վախի մեջ, որ հիմա կդադարես խաբել, և քեզ կխժռեն գիշատիչները:
И когда обыкновенной ясности хочется больше, чем интриг и намёков, а от вчерашних «загадочных», казавшихся такими притягательными в своём неумении даже о простых вещах говорить прямо, отворачивает начисто.
Իսկ երբ ինտրիգներից ու ակնարկներից ավելի սովորական պարզություն ես ուզում, իսկ երեկվա «առեղծվածայինից», որն այնքան գրավիչ էր թվում նույնիսկ պարզ բաների մասին ուղղակիորեն խոսելու անկարողությամբ, ամբողջովին շրջվում է։
И когда, наконец, приходит ответственность, доходчиво объясняющая, что даже признавшие вину больше ничем в твою жизнь вложиться не смогут.
Եվ երբ, վերջապես, գա պատասխանատվությունը՝ հասկանալի բացատրելով, որ նույնիսկ նրանք, ովքեր ընդունել են իրենց մեղքը, չեն կարողանա այլ բան ներդնել քո կյանքում։
Всё остальное — твой выбор.
Մնացած ամեն ինչ ձեր ընտրությունն է:
Լանա Գրիգորյան 